Het leviraats huwelijk: een eeuwenoude traditie

Het leviraats huwelijk. Ook bekend als zwager huwelijk of leviraat, is een bijzondere vorm van samenleven waarbij een man trouwt met de weduwe van zijn overleden broer als er uit dat huwelijk geen kinderen zijn voortgekomen. Deze term is afgeleid van het Latijnse woord ‘levir’, dat ‘echtgenoot’s broer’ betekent. Binnen bepaalde religieuze en culturele kaders bestaat er een zogenaamde leviraats plicht, wat impliceert dat de man weinig tot geen keuze heeft in deze aangelegenheid. Het eerste kind uit het leviraatshuwelijk wordt geacht het kind van de overleden broer te zijn, waardoor de nalatenschap behouden blijft. Deze praktijk voorziet ook in de verzorging van de kinderloze weduwe in haar oude dag. Een belangrijk aspect binnen gemeenschappen waar kinderen verantwoordelijk zijn voor de zorg van ouderen. Het leviraatshuwelijk kent zijn oorsprong bij het Joodse nomadenvolk zoals beschreven in het Oude Testament.

Niet alle culturen beschouwen het leviraatshuwelijk als een volwaardig huwelijk. Soms wordt de broer enkel gezien als een zaakwaarnemer van de overledene, met kinderen die als wettige nakomelingen van de gestorven broer worden beschouwd.